reisverslag oeganda van 6 tm 11 maart

week van 6 t/m12 maart.

op maandagmorgen met een beetje lood in mn schoenen naar de kapper gegaan.
maar zelden zo.n ervaring gehad.
natuurlijk waren ze blij met mn komst, de leerlingen( n stuk of 10 toch zeker) keken er zeer naar uit zo te zien.
ik met mn stijle haar ben hier een bezienswaardigheid, zeker ook een uitdaging.
ik werd aan de wasbak gelegd, daar begonnen om de beurt 5 leerlingen mn haren te wassen.
iedereen kreeg de gelegenheid, een klein blubje shampoo in mn haar te smeren en mn hoofd te masseren.
dit duurde zeker 15 min. maar dan heb je ook wat.
daarna naar een andere stoel gedirigeerd, voor de spiegel gezet.
dan beginnen er 2 meisjes en 1 jongen mn haren te föhnen .
ik denk nog: en knippen dan?
bij ons ga je met nat haar in de kappersstoel zitten.
maar goed, hier begon men met het föhnen, dit heeft even geduurd, grote kam erbij maar daar viel mn haar er steeds doorheen.
een omslachtige manier van föhnen , en toen ging de wax er al in. Huhhhhh?
daarna werd ik geknipt, maar dat ben ik gaan regisseren, ze begonnen meteen met de botte schaar(dat was wel schrikken) en weer zo.n reuzenkam.
er mocht van mij maar 1 cm af, en het ene oor vrij, en het andere bedekt.
uiteindelijk was ik toch nog redelijk tevreden.ik heb beloofd een goede recensie te schrijven.
ik heb ze ze hartelijk bedankt, en ging de deur uit met n (toch nog) hele bos, (gewaxt)haar.
ik zal foto’s meesturen, dan zie je wat ik bedoel.
de dinsdag besteed aan het verzorgen van Patrick en Lily.
maar Lily had geen zin in het eten, de hele dag door heb ik iets schoons aan moeten trekken.
sprietsen en blazen met het mondje. foei foei Lily, en n lol dat ze had.
ik heb ook auntie Ruth met haar dochtertje en auntie Goret uitgenodigd om n keer bij mij te komen eten in April.
eind april zit ik ws 2 weken alleen in dit huis. Petra en Ineke verlaten het pand om terug naar huis te gaan.
en ja, dan n paar dagen weg. naar Murchison falls.
om 6 uur werden we op woensdag opgehaald, een lange autorit voor de boeg.een redelijk tempo hadden we er in.
wat was er veel te zien onderweg, je kijkt je ogen uit. zo druk overal. mensen kinderen dieren (kinderen met geiten aan n touwtje, aan de wandel) kraampjes chaos, veel verkeer stank en lawaai.
aangekomen op de plaats van bestemming, bagage gelost en n heerlijke lunch op n plek met uitzicht op de Nijl.
weer in de auto, maar nu op weg naar waar we voor gekomen zijn.
varen op de Nijl, krokodillen, hippo’s, waterbuffels ,waterbokken en heel veel vogels.
in alle soorten en maten, en vooral veel kleuren.
ik heb veel gefilmd en foto’s genomen, en aan het einde van de bootreis een hike naar de watervallen. een flinke klim naar boven maar dan geniet je prachtige uitzichten. onderweg ook de gelegenheid om nog een extra klim te maken, op rotsen te gaan zitten en tussen het geweld van dat stromende water te zitten.
dan hoor je verder niets meer, kun je alleen nog maar blij zijn dat je op deze plek op de wereld bent.
ik zie nog oranje salamanders en probeer ze te spotten, ze zijn me te vlug af jammer genoeg.
eenmaal boven worden we nat van het het dampende opspattende water.
na een prachtige volle dag, komen we aan op een fantastische
lodge. we worden met alle egards binnen gehaald.
eerst lekker douchen in n mooi rond hutje, en om half 8 aan tafel.
lekker eten met een goed Afrikaans wijntje erbij, dat smaakte goed.
daarna ontsteken ze voor ons een houtvuur, waar we nog lekker een paar uurtjes vertoeven.
om ons heen lopen waterbuffel(wel een beetje op afstand hoor) maar mogen niet zelfstandig in het donker naar onze kamer lopen maar worden geëscorteerd door knappe mannen met geweren, zgn ranchers.
volgende ochtend om 5 uur er uit en meteen na een goed ontbijt, weer de auto in.
terug naar de Nijl, we worden daar met een Ferry overgezet, maar eerst geniet ik nog van een Afrikaans gezelschap wat heerlijke muziek maakt op zelfgemaakte instrumenten, lust voor oog en oor. ik ben er helemaal weg van, geeft zo.n heerlijke sfeer en gemoedelijkheid.
wederom foto’s en n flinke donatie in het mooie spaarpotje wat ze hebben staan.
dan naar de overkant. in het begin zien we erg veel antilopes, giraffes apen wrattenzwijnen.
later zien we de giraffes( heel veel) olifanten(n stuk minder) en dan: ja echt waar. DE LEEUW, EN ZIJN LEEUWIN. de leeuw zit in n boom, we zien alleen zijn grote prachtige kop, het vrouwtje gaat wandelen voor ons plezier. en wij zijn even heel gelukkig met zijn allen. inclusief rancher Sarah.
een stevige maar mooie Afrikaanse, met verstand van zaken. ze verteld ons wat we willen weten.
de jonge meiden Erika en Tine zitten boven op de bus, waar ik later ook naar toe klim. ik krijg van hun n handdoekje om op te zitten. want veel harde spijlen, en ze zeggen dat ze vast meer vlees op de billen hebben dan ik (en dat klopt).
terug naar de oever van de nijl, daar zijn de muzikanten weer, we moeten een uur wachten op de ferry, weer niet erg.
in de middag aanvaarden we de terugreis want we gaan nog naar een broedplaats van neushoorns (het Ziwa Rhino sanctuary) het meest succesvol rhino breeding project in de wereld.
daar lopen we met een rancher op afstand tussen de neushoorns door, we zien er 2 grote moeders met n kleine. moeders zijn 16 maanden zwanger, vanaf hun 4e jaar vruchtbaar en krijgen ongeveer tot hun 35e, 10 jonkies (nou ja, ze wegen wel 50 kilo bij de geboorte).
dan terug naar Mukono, weer een zeer lange rit. onderweg buiten Kampala files stank en erg. we komen voorbij een autokerkhof wat zo groot is, dat kan ik niet bevatten zo langs de kant van de weg, en dan in de stad zeg maar. ik zie er autowrakken met pasgeboren kinderen onder de klep aan de achterkant van de auto, of de deuren zijn uit een bestelwagen en heeft men daar een onderkomen van gemaakt. dit raakt mij heel erg.
open riolen zijn het en grote maraboes cirkelen boven de stad, of staan op de oevers van die riolen.
om half 11 s.avonds thuis en meteen naar bed.
volgende dag doe ik het rustig aan, maar ga wel stoffen kopen voor Cindy, fruit en boodschappen voor mezelf.
laat me heen en terug brengen met een bodaboda, dat is fijn want ik heb een zeer zware tas, beneden bij de poort tref ik Brison ( n Amerikaanse student die hier stage loopt) als een echte man draagt hij mijn zware tas naar boven.
vandaag zaterdag hebben we een trouwfeest van Kathy en Nederlandse Christiaan. ze zijn in Amerika voor de wet, in nederland voor de kerk en hier voor Noahs Ark doen ze het nog eens dunnetjes over.
n hele happening, uiteraard in de kerk met gebak en soda (dat is hier een echte verrassing).
dit was het weer.
wens jullie veel lees en kijkplezier.
lieve groet Els