reisverslag 16 t/m 23 april

week van 16/23 april.
maandag 2e paasdag.
een drukke week met weer allerlei onverwachte zaken.ik begin de dag met Nakuta Jane.
een klein meisje wat ik al best goed ken. met haar hand in de mijne gaan we de compound over en geven weer foto's af. met de paasdagen hebben de kinderen plezier op het springkasteel. dit komt hier een paar keer per jaar te staan en wordt neergezet door een Indiër, hij sponsors ook de yoghurt en de melk? en ze krijgen regelmatig een ijsje. altijd een heel feest en er wordt dan ook goed gebruik van gemaakt.Jonah komt langs om mij een steen cadeau te doen(hij weet dat ik van mooie stenen houdt). hij komt met een exemplaar van zeker 5 kilo en ziet er uit als een aardappel. ik vraag raad aan anderen. zal ik m meenemen naar Nederland ? Claudia geeft me de tip om m mooi te beschilderen en hem terug te geven. dat is een goed idee.
in de middag helpen Lois en Steven mij om de foto's die ingelijst zijn te voorzien van een passende tekst. ze beheersen beide heel goed het engels, en helpen mij om het allemaal foutloos te doen.
Dag later zal ik een kan water laten omvallen en worden nogal wat foto’s nat, balen maar ik leg het meeste te drogen, en de schade is beperkt gebleven.

dinsdag: ik ga met Rianne lopend naar Mukono. we maken een flinke omweg en we komen op plekken waar we nog niet geweest zijn. we genieten van de tocht en het foto’s maken lukt goed. ik maak met veel mensen contact(anders lukt het niet).
het is loeidruk op de markt, we kopen 2e hands kleding voor onszelf, omdat we het meeste van wat we hebben, willen weggeven.

s’avonds kook ik lekker voor Ruth(met dochtertje Innocense)en Gorettie.
met deze 2 dames heb ik het meest samengewerkt en het contact is heel erg leuk.
vaak zeer vroegen de morgen(wanneer het nog donker is) dan was het nog heel rustig in het babiehuis. We hebben een hele fijne avond, en we genieten van elkaar. krijg nog een lesje passiefruit maken en het wordt best laat. we wisselen de verjaardagen uit en ik beloof ze een kaart te sturen(ontvangen nooit post).
ze schrijven hun namen uitgebreid in mijn boekje en ik maak weer leuke foto’s om ze te geven bij het afscheid op zaterdag 29 april.

Woensdag: ik krijg vandaag een kind in de schoot geworpen. er is vannacht een kind opgehaald wat alleen en opgesloten was in een huis. het kind werd daar elke dag door moeder alleen achtergelaten omdat ze moest gaan werken(vermoedelijk). ze is echter niet terug thuis gekomen. door het gehuil van het mannetje hebben de buren de politie gebeld, die heeft de deur geforceerd en het jongetje naakt en op de grond gevonden.
Piet en Pita hebben het bij de politie opgehaald en meteen maatschappelijk werk ingeschakeld. deze gaat op zoek naar de ouders.
ik neem het (zwaar gehandicapte) jongetje mee naar huis. Roald mijn buurman draagt hem de compound over en hij helpt mij met het maken van een bedje op de veranda. 2 stoelen tegen elkaar aan maken er iets moois van. maar Elisha huilt alleen maar, is zeer gespannen. houdt zijn armen en benen gekromd alsof hij bij zichzelf bescherming zoekt.ik kruip met hem op het bedje, maar dat helpt niet. het lijkt er op dat hij geen contact verdraagt.
ik ga er dus naast zitten en laat het maar gebeuren( het huilen is hartverscheurend ). het voeden gaat zeer moeizaam, en het is een hele toer om zijn medicijnen(heeft oorontsteking) en oordruppels toe te dienen. ik steek een punt van een schone theedoek in water en druppel het in zijn mondje. daarnaast heeft hij veel last van kleine epileptische aanvalletjes. in de nacht mag hij op mijn slaapkamer liggen en dat gaat heel goed.
s.morgens weer veel huilen. Roald mijn buurman is een geweldige hulp, hij masseert het kereltje over zijn buikje en legt zijn grote hand op het hoofd, omdat we vermoeden dat hij buikkrampjes heeft. dit lijkt te helpen. ook op het goede oor liggen geeft verlichting. ik vind het best moeilijk allemaal, maar dit wilde ik toch? nou, ik voel ook ongeduld en irritatie. gelukkig kan ik dit weer delen met Tamar onze dokter en (weer) vriendin Claudia via whatsapp. het mag er zijn en het verdwijnt ook weer. dan heb ik hem deze dag helemaal voor mezelf. maak allerlei hapjes en papjes en prakjes en ineens begint hij met het aannemen van het eten. draait zijn hoofd naar mijn lepel, en eet deze dag als een bootwerker. ik krijg soms een lachje van hem. s.middags doen we een dutje, als ik na een uur wakker wordt ligt hij mij aan te kijken, en tevreden te brabbelen. ik weet niet of hij geslapen heeft, maar zijn stemming is goed. op huilbuien na, die nu niet meer te lang duren heb ik er steeds meer plezier in.
de volgende morgen komt maatschappelijk werk hem weer halen. ze hebben zijn ouders(ook zijn vader) opgespoord en ze wachten op het politiebureau op de overdracht. even lijkt het er op dat ik mee kan. steek hem nog samen met Roald in nieuwe kleertjes en krijg ik nog n laatste glimmer van hem. dan is hij weg. hoop dat het goed komt met hem, daar horen ze hier meestal niet veel meer over. ze vangen wel vaker even tijdelijk een kind op.
heb toch het gevoel dat ik iets goeds gedaan heb, maar gemakkelijk vond ik het niet. het ging me niet vanzelf bedoel ik dan.
maar dan ben ik weer een vrije vogel en kan ik mijn laatste week invullen zoals ik het had gedacht.

kan ik gelukkig vanmiddag al met Tamar en haar team mee op outreach naar een klein dorp verderop.
een maal per week probeert ze dit te doen. met geld wat ze ophaalt met haar stichting. www.therobfoundation.com.
we installeren ons in het midden van een dorp. binnen de kortste keren is het heel druk. uiteindelijk komen er meer dan 100 kinderen. de bovenarm wordt opgemeten (lengte van schouder naar elleboog) en de omtrek v d bovenarm. dit om ondervoeding te meten.
Tamar test 43 personen op HIV, (waarvan 1 persoon HIV heeft)die vrijwillig naar deze post komen.
er is een counselor die de uitslagen met ze bespreekt.
er is ook een counselor die de prikpil geeft en met vrouwen spreekt over geboortebeperking. wat niet zo eenvoudig is voor sommige vrouwen.
in dit dorp wonen veel moslims en die willen nog niet weten van beperking. vrouwen kunnen dan een beetje uit het zicht hun prik ontvangen.
het is de hele middag een drukte van jewelste. op verzoek van Tamar maak ik weer de foto.s.
ik beloof haar een stick met alles er op en dank haar voor deze bijzondere middag.


Ik ga aan Piet toestemming vragen om Steven mee te nemen naar Mukono. dat is een feest voor hem. we halen foto’s op, (hij kijkt mee hoe dat werkt in de fotozaak). en ze leggen hem een ander uit.
dan lopen we naar de markt, is te druk voor hem. kopen appels voor na het eten morgen(ben uitgenodigd op de unit) die eten ze hier maar zelden. dan neem ik hem mee uit eten. hij besteld een bord friet met kip. de kip laat hij later inpakken want hij kan het niet meer op.
we halen een rok op die ik heb laten maken en na een kort ritje op de boda besluiten we om de rest naar huis te lopen.
onderweg passeren we een school waar zijn beste vriend zit. die treffen we dan ook en deze loopt als vanzelfsprekend met een volle rugzak met boeken met ons mee. het zijn echte vrienden en ze hebben veel plezier. de vader van de vriend werkt als schilder hier op Noah’s Ark.
onderweg zien we nog van alles wat de moeite waard is, koeien konijnen akkertjes winkeltjes(waar we lekkers kopen)en we genieten alle 3.

terug thuis moet ik echt onder de douche, want ik ga een rolleggs eten met Bosco de teacher ,waar ik bevriend mee ben geraakt. we bestellen boven aan de weg de heerlijkheid en nemen m mee naar huis, waar hij me thee serveert. hij heeft een kamer van 3 bij 3 en het staat er mudvol.
voor hem is het een goed huis.we hebben het er gezellig en smullen van de rolleggs.
na een uurtje ben ik tevreden , en escorteert hij mij op tijd naar huis.
ik zet de outreach met Tamar op de stick en ga vroeg naar bed.
en slaap eens heel goed.
vandaag zondag. het regent dat het giet, heb een paar kinderen binnen aan de cola.
dat was het voor deze week.
nog 9 dagen, dan mag ik naar huis.
ik kijk er naar uit en geniet van dat gevoel.