Reisverslag 10 tot 17 april

Week van 10 t/m 17 april.
hallo allemaal.
de op een nat laatste week gaat morgen in.
had weer een drukke en soms hectische week. op maandag ben ik uitgenodigd bij Gorettie.
ze is de auntie waar ik het meest mee heb gewerkt in het babiehuis. ik koop een mooie mok en een stuk zeep voor haar in Mukono.
ze vlecht de haren in van een vriendin en geeft mij ook 2 vlechten voor op mn hoofd.
die gaan er een dag later weer uit, want ze hangen tot in mn salade, niet handig maar fijn om te voelen en te zien hoe ze dat doet. De dames van hier haal ik steeds maar door elkaar, doordat ze zo vaak een ander kapsel hebben. ik wist voorheen ook niet dat donkere vrouwen hier nooit(net als wij ) lange haren hebben. daarom krijgen babies al superkleine vlechtjes zodra dat pluis al wat langer wordt. de meeste vrouwen hebben dus een kapsel met extensies. het ziet er vaak uit als een kunstwerk.
dinsdag wacht ik tevergeefs met mijn rijst en bonen, voor de moeder van Gift.
Gift kwam al naar me toe gehuppeld en we zitten samen weer te grappen. vervolgens gaat grote zus voorbij zonder dat ik het in de gaten heb.zeg tegen Gift dat ze moet hollen, en vervolgens komen ze geen van 2e meer terug.
kan ik weer naar huis met mn bonen. oke, volgende week weer een kans.
Woensdag is het een drukke dag.
vandaag met de speciale kinderen weer naar het revalidatieziekenhuis.
ik zet Lily in de buggy( waar ze veel te groot voor is) maar er is alleen maar een kapotte rolstoel.
buiten bij het stoepje, kiept ze er uit. dat is mijn schuld, heb niet goed opgelet.
ze knalt met haar hoofd(zonder harde schedel) tegen de grond. ik schrik heel erg en Lily nog veel erger, ze begint heel erg te huilen( doet ze nauwelijks). ik pak haar op van de grond en voel me erg naar. ik til haar in de auto en zie dat ze ook uit haar mond bloedt. tanden door haar lip, ik kan het niet heel goed zien. ze blijft nog een tijdje huilen, en lang daarna nog is ze niet zichzelf. de anderen verzekeren me dat het kan gebeuren en dat het niet erg is, maar ik vind het wel erg en vooral stom van mezelf.
eenmaal daar blijf ze maar bloed uit haar mondje zeveren en ik blijf deppen. aan haar hoofd is gelukkig niets te zien. ze heeft geen schedel, en haar hele hoofd is zacht en de hoofdhuid voelt dik aan en beweeglijk. dit past denk ik wel bij de microcefalie. gelukkig is ze niet op een steen gevallen.we blijven er allebei last van houden, uiteindelijk(na 2 uur) begint ze wel weer op zn Lily’s geluid te maken.
intussen zijn ze al weer druk in de weer met het oefenen. veel gehuil weer van Miriam en Patrick. ik heb medelijden met Lily want die komt ook nog aan de beurt vandaag.
buiten fotografeer ik een spalk van een meisje met pinnen in haar bovenbeen. ik ga in Nederland proberen of ik er een paar op de kop kan tikken, hier is van alles bijna niets maar het is wel heel erg nodig. de dokter die met me mee loopt stelt het op prijs dat ik daarvoor mn best ga doen.
bij terugkomst op de compound maak ik snel foto's van de matten op de kleuterschool.die ik met jullie sponsorgeld voor de kleuterschool heb gekocht. ze hebben gewacht op mij( door de malaria hebben ze de ingebruikname uitgesteld).
ze zijn superblij en vandaag liggen er dus al kinderen op te pitten. ik ga er dus maar bij liggen.
daarna gaan we dus eindelijk naar Davis. blijkt er weer geen chauffeur te zijn en ik stel voor dat we de bodaboda’s nemen. Juanita met Davis en ik met n ander kind daar uit de buurt naar zijn huis. wat een afstand, ik schat dat Davis elke dag ruim een uur moet lopen( met een vriendinnetje)om hier naar school te kunnen van het geld wat ik maandelijks voor hem betaal. daar aangekomen, blijkt moeder op het land a h werken te zijn. Davis gaat haar halen en intussen maak ik kennis met 3 vrouwen die daar bij het huisje zitten. het is een klein vierkant stenen huisje en de omgeving is heel mooi. maar de leefomgeving is onthutsend armoedig. ik maak foto’s en film ook. de dames die alleen Lugandees spreken zijn onder de indruk van mijn kunsten. elke keer als ik een paar foto’s maak, laat ik ze zien. dit vinden ze grappig en een paar vinden het gewoon onbegrijpelijk wat ze zien. dan komt moeder terug. Het is een hartelijk weerzien, want per toeval had ik haar al hier, als werkster op de secondair school gezien een paar maanden geleden.
ze begroet me erg hartelijk.ik overhandig haar de tas met zeep, zout thee en suiker.ze neemt deze aan en zet deze ongezien neer. ze weet ongetwijfeld wat er in zit en misschien is er ook wel enige verlegenheid met de gift. dan is Davis aan de beurt, voor hem heb ik een leuke kleine (oude) vrachtwagen. hij maakt een klein sprongetje van blijheid. daarna laat ik hem de kleren zien. vooral moeder blij, Davis heeft meer oog voor de auto. we maken een paar foto's en dan kan hij weer gaan spelen. moeder omhelst me en bedankt me meerdere malen, dat maakt mij dan weer verlegen. we worden uitgezwaaid door iedereen. het was een bijzonder bezoek voor mij. ik kan denk ik alleen maar de foto’s laten spreken.
heb ook nog het geluk dat ik de workers van vorige week op de foto mag zetten.
dit was een lange dag, mede door de val van Lily deze morgen en dit bezoek ben ik helemaal gesloopt.
in de avond is het dan niet meer dan maar wat gezellig knutselen aan fotolijstjes. ook zijn de foto’s aangekomen die Cindy voor mij in nedreland heeft laten afdrukken.Ineke werkt op haar computer en we hebben een leuke avond, sluit vredig af.
ik ga nog een dag mee naar de markt en zaterdag is het zwemmen met de laatste groepen. ik besluit om niet me te gaan en de gunst te verlenen aan Marie Jose en Jan die hier de komende jaren zullen zijn. die hebben veel te maken met deze leeftijdsgroep.
dan blijkt dat er meer kinderen zijn dan we hadden berekend, moet ik nog vrijwilligers afzeggen. n heel gedoe, niet leuk ook. maar goed ze zwemmen met heel veel plezier en als ze terug komen dan tracteer ik KIP op STOK. ik tracteer de rest van de vrijwilligers ook en heb er dus 42 besteld.om 19 uur ga ik ook nog eten bij de oudste jongens, dat is leuk maar ze hebben ook veel interesse in de televisie die hard aan staat. een programma over monstertrucks, en dat kan ik snappen. heb het overigens wel naar mn zin want ik praat toch met een paar jongens die bij mij a h aanrecht zitten te eten. iemand wil dokter worden, een ander teacher en gewoon schoonmaken in de kliniek is er ook bij. leuke jongens.
dat was mn week. natuurlijk een flinke mis op witte donderdag. alle kinderen en leraren voeren stukken op, op vrijdag dragen ze het kruis hier rond op de compound. een mooie belevenis hier, waar het nergens recht is of vlak. we gaan in optocht.
vandaag zondag dan zoeken de kinderen de eieren die vanmorgen zijn verstopt (en gisteren zijn beschilderd) is er koffie in het kinderhuis, en spelen op een groot springkussen, vanmiddag weer een mis en om 17 uur een grote BBQ. het water loopt me al in de mond, heerlijk veel vlees eten.
mn tijd hier zit er bijna op.
fijn weekend allemaal.
o ja. ik vergeet te zeggen dat ik ook wel elke dag een of meer kinderen binnen heb, die hier salade fruit komen eten. heel gezellige jongens(vooral).
ik heb ze uitgenodigd om in de laatste week pannenkoeken te komen eten. daarvoor mag ik bij hun in huis nog n keer aan tafel komen zitten en video kijken, ik voel me vereerd.